* نام کامل» لیونل آندرس مسی
* تاریخ و محل تولد: ۲۴ ژوئن ۱۹۸۷ در روزاریوی آرژانتین
* ملیت: آرژانتینی و اسپانیائی
* قد: 169 سانتی متر
* وزن: ۶۷ کیلوگرم
* باشگاهها: جوانان بارسلون، بارسلون
* نخستین بازی ملی: اوت ۲۰۰۵ برابر مجارستان
* افتخارات: قهرمان رقابتهای فوتبال زیر بیست سال جهان (۲۰۰۵)، لالیگای اسپانیا (۲۰۰۵)، سوپر جام اسپانیا (۲۰۰۵)، بهترین گلزن جام جهانی زیر بیست سال (۲۰۰۵) ، بهترین بازیکن جام جهانی زیر بیست سال(۲۰۰۵)بهترین بازیکن جوان جهان (۲۰۰۶)

۱-در روزاریو واقع در ۲۰۰ مایلی شمال غربی بوینس آیرس متولد شده.

۲-در ۱۳ سالگی به لاماسیا آکادمی فوتبال بارسا پیوست.

۳-در آن زمان به خاطر قد کوتاهش تنها بازیکنی بود که وقتی روی نیمکت می نشست پایش به زمین نمی رسید.

۴-در ۱۱ سالگی پزشکان مشکل رشد او را تشخیص دادند و او باید هرشب به مدت ۲ سال هورمون خاصی را تزریق می کرد.

۵-با توجه به حضور عموی مسی در اسپانیا او برای تست دادن به تیم جوانان بارسا معرفی شد.

۶-رکساچ مربی جوانان بارسا در آن زمان کاملا تحت تاثیر بازی لئو قرار گرفت و مقدمات حضور مسی در بارسا را فراهم کرد.

۷-لیونل درباره ی سفر به اسپانیا می گوید((یادم می آید تمام همسایه ها جمع شده بودند تا ما را بدرقه کنند.پدر،مادر،دو برادر و خواهرم سوار تاکسی شدیم تا به فرودگاه برویم.به محض رسیدن به بارسلونا به نیوکمپ رفتیم.راستش اول کمی می ترسیدم.اما همه می گفتند بارسا به خوبی از من و خانواده ام حمایت خواهد کرد.))

۸-لئو خیلی زود در کاتالان جا افتاد ولی خواهر ۵ ساله اش ماریا در برقراری ارتباط با اسپانیایی ها دچار مشکل شد و مادر،خواهر و ماتیس(دیگر برادر لئو) به آرژانتین برگشتند.مسی می گوید((خواهرم اصلا نمی توانست با اهالی کاتالان ارتباط برقرار کند.او حتی یک دوست هم نتوانست پیدا کند.با رفتن آنها جای خالی شان را واقعا احساس می کردم.البته به مادرم طرز استفاده از وب کم را یاد دادم و او هر وقت من را می دید زیر گریه می زد!))

۹- بارسا هزینه های مربوط به مسی زا پرداخت می کرد و او هر ماه ۱ سانتی متر بلند تر می شد.

۱۰-درخشش مسی در رده سنی جوانان توجه مسولان تیم ملی اسپانیا را هم جلب کرد.آنها خواهان حضور مسی در این تیم شدند ولی مسی شهروند اسپانیایی به حساب نمی آمد.

۱۱-اولین گلش را در لالیگا مقابل آلباسته با یک ضربه چیپ دیدنی به ثمر رساند.

داستان زندگي ليونل آندرس مسي از آن قصه هاي بامزه عجيبي است که انگار از دل کتاب هاي داستاني پندآموز که براي تشويق انسان ها به باور داشتن قدرت اراده و عزم خود بيرون آمده:
ليونل فرزند يک خانواده متوسط آرژانتيني بود که در حومه روزاريو زندگي مي کردند. برادر بزرگش مثل پدرش عاشق فوتبال بود و اگر چه پدر عاشق يوکاجونيورز بود اما برادر به تمرينات تيم نيوالدز بوي مي رفت و همين کافي بود تا ليونل هفت ساله هم در يک تابستان همراه او شود و فقط با روپايي زدن در يک تمرين براي بازي در تيم کودکان نيوالدزبوي انتخاب شود. ليونل آن قدر با استعداد بود که در سن 10 سالگي کاپيتان تيم زير 13 ساله هاي باشگاه شد و فقط يک سال بعد، اولين درآمد فوتبالي خودش را به شکل پاداش از باشگاه گرفت (پولي که با بخشي از آن يک پيراهن باشگاه ناپل با اسم مارادونا آن را خريد).
ليونل کوچک رشد نمي کرد و اين شد که مادر نگرانش او را پيش پزشکان برد. پزشکان تشخيص دادند که او دچار کمبود هورمون رشد است و سر استخوان هايش زودتر از حالت معمول ( و قبل از شروع بلوغ) در حال بسته شدن هستند; اتفاقي که باعث مي شد قد او حداکثر به 150 تا 155 سانتي متر برسد. خانواده اما براي درمان ليونل محبوب به دست و پا افتادند. پزشکان معالج آنها را به اسپانيا فرستادند، جايي که اميد بود که در آن درمان با هورمون رشد باعث بلندتر شدن قد ليونل شود. درمان در اسپانيا خيلي گران بود، اما تقدير در سيزدهم ژوئن 2000 براي ليونل مسي رقم خورد. او آن روز با برادرش ماتياس به تمرينات تيم نوجوانان بارسلونا رفت و آن قدر هنرنمايي کرد که چشم بگرشتاين (مدير فني فعلي تيم و استعدادياب آن زمان باشگاه) را گرفت. فقط يک هفته بعد بارسلونا با ليونل مسي قرارداد بست و کليه هزينه درمان او را هم پرداخت، درماني که دو سال به طول انجاميد و در نهايت قد ليونل را به 168 سانتي متر رساند. در اين دو سال ليونل مسي به يک ستاره در تيم هاي پايه بارسلونا مبدل شد و در سن 16 سالگي با عقد يک قرارداد حرفه اي شد بازيکن يکي از بزرگ ترين تيم هاي اروپا. 17 ساله که شد در بازي هاي ليگ اسپانيا براي بارسلونا بازي کرد و گل زد و چهره شد و بعد در جام جهاني جوانان ستاره تيم ملي آرژانتين و بهترين بازيکن و بهترين گلزن مسابقات شد و در 18 سالگي براي تيم ملي آرژانتين بازي کرد و در 19 سالگي بازيکن ثابت بارسلونا و فوق ستاره جديد فوتبال جهان شد.

اما مسي بزرگ همچنان همان مسي کوچک است، تمام دوربين هاي خبرنگاران و عکاس ها و مردان تلويزيون ها در شکار لحظه هاي متفاوت و غيرمعمول از زندگي او در اين ماه ها و سال ها ناکام مانده اند و حتي يک داستان جنجالي از او چاپ نشده. ليونل مسي بزرگ که در آغاز فصل 18 هزار پيراهنش در شهر بارسلونا به فروش رفته هنوز آن قدر محجوب است که در زمان حرف زدن با خبرنگاران يا دوربين هاي تلويزيوني سرخ مي شود و آن قدر مظلوم است که دکو (بازيکن پرتغالي بارسا که حکم برادر بزرگش را پيدا کرده) او را با خود براي خريد لباس مي برد و به او مي گويد که چه لباسي بخرد و چه چيزي را با چه چيزي ست کند.
دوستان نزديکش، آندرس اينيستا بازيکن بارسلونا، پابلوزابالتا بازيکن اسپائول و سسکه فابرگاس بازيکنآرسنال همه يک چيز را در مورد او مي گويند: «شخصيت او در داخل زمين با شخصيتش در خارج زمين فوتبال خيلي فرق دارد. در داخل زمين فوتبال مي شود از کليه رفتارش اعتماد به نفس زياد او را حس کرد. آنجا او دائم مي خواهد که کاري بکند، هميشه در تلاش است و هميشه مي خواهد خودش را به رخ بکشد. اما بازي که تمام مي شود انگار او آدم ديگري مي شود، انگار انرژي اش تمام مي شود، مي شود يک پسربچه آرام کم حرف مظلوم که دوست دارد گوش کند و حرف نزند، آدمي که اگر رهايش کنيد، ساعت ها با يک دستگاه پخش موسيقي يا يک تلويزيون سرگرم مي شود...»
برخي طرفداران فوتبال منتظرند تا رفتار شرارت بار وين روني، يا شلوغ بازي ها و ولخرجي هاي بي حساب و کتاب کريستياتو رونالدو را در ليونل مسي ببينند، اما مرد آرژانتيني ميانه اي با اين حرف ها ندارد. او خيلي راحت به خبرنگاران لو داده که برادرش مسئول مالي اوست و هر وقت که پول بخواهد، از او پول مي گيرد و هيچ وقت نمي داند چقدر پول دارد و خيلي راحت هم به خبرنگاران گفته که بهترين جاي دنيا در نظرش کاناپه راحتي اتاق نشيمن خانه اش و غذاي محبوبش هم خوراک ماهي پخته شده توسط مادرش است...
او ليونل مسي است، يک فوق ستاره داخل مستطيل سبز و يک بچه آرام مظلوم معمولي در خارج آن.

بعد از آن گل فوق العاده مقابل ختافه، شبکه هاي تلويزيوني و راديويي و نشريات، ول کن ماجرا نبودند، آنها تا جايي که توانستند در مورد اين گل نوشتند و به طرق مختلف اين «سوپرگل» را تحسين کردند. اما خود ليونل مسي بي خيال اين حرف ها بود. او يک گل عالي زده بود، اما خودش اصلا قبول نداشت که گلش بي نظير است. وقتي خبرنگارها از او پرسيدند: «بعد از آن گلي که زدي توانستي شب خوب بخوابي؟ اصلا خوابت برد؟» خيلي راحت گفت: «بله، راحت خوابيدم، حتي بهتر از شب هاي ديگر، راستش به خانه که رسيدم فقط يک بار گلم را در يک برنامه خبري ديدم و بعد هم گرفتم خوابيدم. بعد از آن هم اصلا آن گل را در تلويزيون نديده ام...»